Viti 2024 ka qenë një vit i ngarkuar politikisht, me ngjarje të mëdha dhe zhvillime që kanë tronditur skenën politike globale dhe evropiane. Disa liderë dhe politikanë kanë ditur të përfitojnë nga tensionet dhe sfidat e brendshme për të siguruar një pozicion të fortë brenda BE-së dhe në arenën ndërkombëtare, ndërsa disa të tjerë humbën fuqinë e tyre.
Liderët që fuqizon ndikimin e tyre
Donald Tusk: Kryeministri polak dhe anëtar i Partisë Popullore Evropiane, Tusk ka përdorur çështjen e Ukrainës dhe tensionet brenda Polonisë për të ushtruar ndikim në Bruksel. Ai ka arritur të fitojë mbështetje për planet e tij për azilin dhe të ruajë pozitat politike pavarësisht rivalëve të djathtë.
Pedro Sánchez: Kryeministri spanjoll ka mbajtur një pozicion të fortë, duke ruajtur një delegacion të fuqishëm në Parlamentin Evropian. Ai ka përdorur këtë forcë për të pasur ndikim në vendimet kryesore të BE-së, veçanërisht në çështjet ekonomike dhe sociale.
Mario Draghi dhe Enrico Letta: Edhe pse nuk janë më pjesë e Këshillit Evropian, ish-kryeministrat italianë kanë lëshuar raporte të rëndësishme për të kritikuar ngadalësimin ekonomik të Evropës dhe kanë ndikuar në politikat e BE-së.
Liderët që humbën fuqinë e tyre
Emmanuel Macron: Pas humbjes në zgjedhjet e BE-së dhe humbjes së shumicës në Asamblenë Kombëtare, Macron u përball me një vit të vështirë. Përpjekjet për të formuar një qeveri të re dështuan, dhe ai po përballet me presion nga Brukseli për të ulur deficitet e Francës.
Olaf Scholz: Kancelari gjerman u përball me tensione të brendshme në koalicionin e tij, duke çuar në një situatë të paqartë për politikën e Gjermanisë në BE. Shumë e panë si një partner më pak të besueshëm për BE-në. Tensionet e brendshme kur FDP u tërhoq nga qeveria në një mosmarrëveshje mbi politikën fiskale, duke e detyruar Scholz të thërriste zgjedhje të parakohshme në shkurt 2025
Klaus Iohannis: Presidenti rumun përballet me pasiguri politike pas një rezultat të pavlefshëm në zgjedhjet presidenciale dhe ndërhyrjeve të huaja. Iohannis do i duhet të garantojë stabilitetin e vendit për të shmangur krizën.
Liderët që duhet vëzhguar ende
Mark Rutte: Pas dorëheqjes si kryeministër i Holandës, Rutte kaloi në një koalicion të brishtë me ekstremistët e djathtë dhe mori udhëheqjen e NATO-s, kur aleanca transatlantike lundron nëpër ujëra të rrëmujshme. NATO është forcuar nga anëtarët e rinj Finlanda dhe Suedia por ajo po lëkundet me fitoren e Donald Trump që kërcënon të tërheqë mbështetjen ushtarake.
Viktor Orbán: Kryeministri hungarez vazhdon të ushtrojë ndikim në BE me veto mbi politikat për Ukrainën dhe ka formuar një grup të ekstremit të djathtë në Parlamentin Evropian, duke fuqizuar lidhjet me populistët dhe Trumpin.
Keir Starmer: Pas fitores në zgjedhjet e Mbretërinë e Bashkuar, kryeministri Starmer ka premtuar përmirësimin e marrëdhënieve me BE-në, por ka theksuar se Britania nuk do të ribashkohet me tregun e vetëm të BE-së.