Nga Rigels Seliman
Politika shqiptare është shpeshherë një arenë ku shpalosen deklarata të bujshme, shpifje dhe retorikë që synon të manipulojë opinionin publik. Një shembull i fundit është rasti i ish-kryeministrit Sali Berisha, i cili pretendoi se kryebashkiaku i Tiranës, Erion Veliaj (Lali Eri), ishte “arratisur” në SHBA, një deklaratë që u hodh poshtë në mënyrë të qartë kur Veliaj u shfaq publikisht në festimet e fundvitit në Sheshin Skënderbej. Ky episod nxjerr në pah jo vetëm mungesën e përgjegjshmërisë në deklaratat politike, por edhe hipokrizinë dhe standardet e dyfishta të Berishës sa i përket drejtësisë dhe hetimeve.
Spekulime të pabaza dhe mungesa e etikës politike
Deklarata e Berishës për “arratisjen” e Veliajt është një shembull i qartë i strategjisë së tij të diskreditimit përmes shpifjeve. Pa ofruar asnjë provë konkrete, ai kërkoi të përçojë një narrativë që synonte të minonte figurën publike të Veliajt. Kjo qasje jo vetëm që dëmton integritetin e diskursit politik, por gjithashtu nënvizon se Berisha vazhdon të përdorë retorikë përçarëse për të ruajtur ndikimin e tij politik. Por fakti që Veliaj u shfaq në një event të madh publik (natën e ndërrimit të viteve nga 2024 në 2025), përpara mijëra qytetarëve, e rrëzoi plotësisht pretendimin e Berishës. Në vend që të pranonte gabimin ose të kërkonte ndjesë, Berisha vazhdoi me retorikën e tij agresive, duke dëshmuar një mungesë të theksuar të përgjegjësisë politike.
Standardet e dyfishta ndaj drejtësisë
Në të njëjtën kohë, qëndrimi i Berishës ndaj hetimeve të SPAK ndaj Veliajt nxjerr në pah një tjetër aspekt shqetësues të politikës së tij: standardet e dyfishta. Ndërsa ai pranon hetimet ndaj Veliajt dhe i përdor ato për të sulmuar kundërshtarin e tij politik, ai e kundërshton në mënyrë të ashpër çdo hetim ndaj vetes. Sali Berisha ka akuzuar Strukturën e Posaçme (SPAK-un) si një “organizatë kriminale” dhe prokurorët e tij si “kriminelë” sa herë që ai është subjekt i hetimeve. Ky sulm ndaj një institucioni të drejtësisë, i cili ka për qëllim luftën kundër korrupsionit, dëshmon për një mungesë të theksuar respekti ndaj shtetit të së drejtës. Berisha kërkon që drejtësia të jetë selektive: ajo duhet të hetojë vetëm kundërshtarët e tij politikë, por jo atë vetë apo familjen e tij.
Pasojat për demokracinë shqiptare
Kjo hipokrizi politike ka pasoja të rënda për zhvillimin demokratik të vendit. Retorika përçarëse dhe shpifjet minojnë besimin e qytetarëve tek institucionet publike dhe drejtësia. Në vend që të përqendrohet te problemet reale të vendit dhe të ofrojë zgjidhje konkrete, Sali Berisha vazhdon të konsumojë energji politike në sulme personale dhe përpjekje për të ruajtur status quo-në e tij politike.
Demokracia shqiptare ka nevojë për një kulturë të re politike, ku faktet dhe përgjegjësia të jenë në qendër të diskursit publik. Figura si Berisha, që vazhdojnë të përdorin manipulimin dhe standardet e dyfishta për përfitime politike, janë pengesa të mëdha për këtë transformim. Pra rasti i fundit tregon se Berisha nuk ka ndryshuar qasjen e tij politike: ai mbetet një politikan që përdor shpifjet dhe sulmet ndaj institucioneve për të mbrojtur veten dhe për të sulmuar kundërshtarët. Por në një Shqipëri që aspiron të jetë pjesë e familjes evropiane, kjo lloj politike nuk mund të ketë vend. Është koha që qytetarët dhe institucionet të refuzojnë këtë retorikë të vjetër dhe të punojnë për një të ardhme të bazuar në transparencë, përgjegjësi dhe respekt për drejtësinë.