Një luftë gjigante fjalësh.
Izraeli dhe armiqtë e tij po luftojnë ndërsa në Doha po negociojnë një armëpushim.
Një përplasje paralele me luftën reale me viktima të tjera, përfshirë shumë civilë.
Mohimi
Hamasi ka mohuar se Mohammed Deif, udhëheqësi i Brigadave Ezzedin al Qassam, është vrarë nga izraelitët më 13 korrik.
Sipas zyrtarit palestinez, Osama Hamdan, ai është në gjendje të mirë shëndetësore dhe drejton krahun e armatosur të lëvizjes.
Një qëndrim i marrë pas thashethemeve të reja sesi u identifikua kreu ushtarak nga inteligjenca izraelite falë tradhtisë së një “postieri” që kishte zbuluar vendndodhjen.
Tel Avivi, pas një faze vlerësimi, pretendoi se e kishte eliminuar së bashku me një figurë tjetër të rëndësishme, Rafat Salamah.
Pasiguria për fatin e Deifit, jo rastësisht i mbiquajtur “fantazmë”, është një konstante në biografinë e tij e shënuar nga përpjekjet e përsëritura për ta eliminuar atë.
Veprime nga të cilat ai doli i plagosur, por gjithmonë në gjendje të rifillonte udhëheqjen e muxhahedinëve.
Legjenda e Deifit shënon rrugën e operacioneve në Gaza. Me analiza të kundërta.
Burimet amerikane, fillimisht në “CNN” dhe më pas në “New York Times”, kanë nënvizuar se ushtria është ende larg fitores së premtuar nga Netanyahu.
IDF, nga ana tjetër, tregon grafikët dhe të dhënat mbi sukseset, është e bindur se guerilët nuk do të mund të përsërisin një sulm si ai i 7 tetorit.
Hamasi ka humbur disa mijëra luftëtarë (shifra varion nga 14-17 mijë, për SHBA-të do të ishte ndoshta më pak) së bashku me komandantë të shumtë.
Zëra të pafund
Nuk ndalet vërshimi i hipotezave për hakmarrjen e mundshme të Iranit.
Me datat, interpretimet e njëanshme, sugjerimet për të dhënë idenë e kontrasteve.
Ata janë në pritje të përfundimit të negociatave; do të veprojnë brenda një ose dy javësh; ka pasur presion nga Katari; Hezbollahu tha se nuk ishte me nxitim.
Nëse zgjedhin një sulm të synuar, atyre u duhet kohë.
Një e përditshme kuvajtiane raportoi një takim të supozuar të stuhishëm ku drejtuesit e lartë të divizionit Qods të Gardës paralajmëruan përfaqësuesit e milicive shiite që të respektojnë urdhrat dhe të shmangin nxitimin.
“Ne jemi ata që vendosim”.
Pika e theksuar nga Haaretz është intriguese.
Gjatë një vizite në një bazë në Izraelin verior, ministri i Mbrojtjes Gallant deklaroi: Sulmi që çoi në vrasjen e udhëheqësit të Hezbollahut filloi nga ky vend”.
Deklarata, spekulon gazeta, është një sugjerim indirekt për kundërshtarin se ku të godasë brenda fushës së një përgjigjeje të kufizuar?
Përsëri, Haaretz kujton se një komentator i afërt me udhëheqjen e fraksionit kishte hipotezuar një hakmarrje “kundër një qendre të madhe që drejtoi atentatin”.
Skenari (dhe shpresa) është hakmarrje brenda rregullave të heshtura të angazhimit të vendosura nga Izraeli dhe Hezbollahu.
Kanalet sekrete
Shumë besojnë se Washingtoni dhe Teherani po bisedojnë përmes kanaleve sekrete.
Në nivele të ndryshme.
Amerikanët u kanë dhënë paralajmërime ajatollahëve për pasojat dhe gjithashtu kanë mobilizuar forcat e tyre detare dhe ajrore në rajon.
Të cilave do t’u shtohet një aeroplanmbajtëse e dytë, Lincoln, që sapo ka kaluar ujërat e Singaporit në datën 15, duke u nisur për në Gjirin e Omanit.
Në të njëjtën kohë, të dyja palët po kërkojnë një rrugëdalje, prej andej dialogun, edhe me ndihmën e ndërmjetësve.
Dhe teoritë e konspiracionit për “favoret” e supozuara të CIA-s në dobi të iranianëve nuk mund të mungonin.
Flota
Ministria izraelite e Mbrojtjes ka urdhëruar sekuestrimin e 18 cisternave të përdorura nga Irani për të kontrabanduar naftë bruto.
Një trafik në të cilin janë përfshirë sirianët, iranianët dhe një sërë operatorësh.
Mbetet për t’u parë nëse do të mbetet një dispozitë e thjeshtë – simbolike – apo nëse Marina do të veprojë në të vërtetë, duke përsëritur disa inkursione që kanë ndodhur në të kaluarën.
Një duel që ka parë megjithatë edhe rojet të godasin anijet tregtare që i atribuohen kompanive izraelite.
Misione ku pretendentët kanë përdorur forca speciale, dronë dhe raketa./ Marrë nga “Corriere Della Sera”, përktheu Albanian Post