Po ecja në këmbë, duke soditur “Rrugën e Kavajës”.
Diku, afër 21-shit, më kaloi pranë një burrë me pamje fisnike, thuajse moshatar me mua.
“Eee, Namiko, ku ishe dhe ku je…”- më tha.
“Isha dhe jam në Shqipëri,-i thashë, as në SPAK, as në arrati.”
Buzëqeshëm të dy. (Namik Dokle)