Pas njoftimit zyrtar në Katar, mund të thuhet me siguri se është arritur një marrëveshje për pengjet mes Izraelit dhe Hamasit.
Pas përfundimit të procedurave ligjore për miratimin e marrëveshjes në Izrael gjatë fundjavës që vjen dhe fillimit të armëpushimit, që do të ndodhë të dielën, pritet të fillojë çlirimi i pengjeve.
Grupi i parë, një grup i vogël i përbërë nga gra, do të kthehet të dielën.
Kjo do të ndodhë një ditë përpara betimit të dytë të Donald Trump si president i SHBA-ve, ashtu siç donte ai.
Presioni i tij i madh mbi të dyja palët dhe mbi ndërmjetësit, Egjipt dhe Katar, përfundimisht solli marrëveshjen.
Ky është një lajm i shkëlqyer, pavarësisht kostos.
Ne pamë se në çfarë gjendje ishin pengjet kur u kthyen në nëntor 2023, pas më shumë se 50 ditëve në robëri.
Rrethanat këtë herë janë shumë më të ashpra.
Kushtet në të cilat janë mbajtur janë të padurueshme dhe dihet se disa prej tyre janë përballur me abuzime të tmerrshme, si më 7 tetor, ashtu edhe gjatë gjithë robërisë së tyre.
Kur ata përfundimisht të arrijnë, pak prej tyre − nëse ka ndonjë − do të dalin përpara mikrofoneve ose kamerave.
Ata dhe familjet e tyre do të kenë nevojë për kohë për t’u rikuperuar dhe rehabilituar.
Megjithatë, ky është fundi moralisht i drejtë i kësaj saga.
Është koha është që dikush të fillojë të flasë për një proces të mundshëm rehabilitimi për shoqërinë izraelite.
Kjo përpjekje e madhe duket se është afër të japë frytet.
Të 88 izraelitët dhe 10 shtetas të huaj që mbahen në Rripin e Gazës, gjysma e të cilëve janë ende të gjallë, do të dalin së shpejti nga duar e një organizate terroriste që i ka marrë peng më 7 tetor, kur ajo kreu një masakër ndaj banorëve të komuniteteve kufitare.
Rezultati pozitiv aktual nuk do të ishte arritur pa përpjekjet e institucionit të mbrojtjes, ai që ka përgjegjësinë për dështimin e tmerrshëm që çoi në masakër.
Dhe megjithatë, negociatat nuk do të kishin arritur në rundin përfundimtar pa Trump.
Gjatë vjeshtës, dhe gjithnjë e më shumë pas fitores së tij në zgjedhjet presidenciale në nëntor, ai vendosi objektivin e tij: një armëpushim të plotë dhe kthimin gradual të të gjitha pengjeve.
Për një kohë të gjatë, Kryeministri Benjamin Netanyahu nuk e dëshironte këtë marrëveshje.
Pashallarët e tij insistojnë se arsyetimet e tij ishin të vlefshme.
Kontrolli i ashtuquajturit korridor Filadelfia në kufirin e Rripit të Gazës me Egjiptin u paraqit si një kërkesë e përjetshme për sigurinë e Izraelit.
Shpejtësia me të cilën Netanyahu u tërhoq nga ky parim nën presionin e Trump tregon peshën e vërtetë të këtij argumenti.
Arsyeja kryesore që ka udhëhequr Netanyahu-n për një kohë të gjatë është mbijetesa e tij politike.
Arroganca dhe përqendrimi i tij në problemet ligjore kontribuuan në surprizën e tmerrshme në ditën e masakrës, dhe performanca e tij nuk u përmirësua ndjeshëm gjatë gjithë luftës.
Nëse Netanyahu do të kishte marrë mundimin të pranonte të diskutohej për zgjidhje diplomatike për periudhën pas Hamasit, ushtria mund të mos kishte qenë e detyruar të mbetej pa arsye në Gaza gjatë muajve të fundit.
Mund të jetë tepër vonë për të pranuar një marrëveshje diplomatike alternative.
Hamasi është në një pozicion më të mirë për të marrë kontrollin e çështjeve civile në Gaza dhe për të rindërtuar gradualisht forcën e tij ushtarake.
Publiku izraelit do të habitet kur të zbulojë se çfarë ka pranuar ai që thotë se dëshiron të mbahet mend si mbrojtës i Izraelit gjatë negociatave.
Nuk është vetëm kontrolli i rrugës Filadelfia, por edhe korridori Netzarim, duke përfshirë mundësinë për të monitoruar vërtet kthimin e mbi një milion civilëve palestinezë në Gaza Veriore.
Ai gjithashtu pranoi të lejojë hyrjen e 600 kamionëve me ndihma humanitare në ditë, 100 më shumë se mesatarja e ditës para luftës.
Gjatë muajve që ai refuzoi planin, i propozuar tashmë në maj nga administrata Biden, Netanyahu ishte kryesisht i shqetësuar për aleatët e tij ekstremë të djathtë Bezalel Smotrich dhe Itamar Ben-Gvir, të cilët kërcënuan të shpërbëjnë koalicionin e tij.
Tani duket se Trump nuk i ka lënë atij mundësi tjetër.
Prej vitesh thuhet se Netanyahu është shuma e të gjitha frikave të tij; tani del që Trump e frikëson edhe më shumë, ndoshta me të drejtë.
Disa nga ndjekësit të verbër të kryeministrit po kalojnë një shok të dhimbshëm këto ditë.
Trump nuk është adhurues i Izraelit ose i Netanyahu-s.
Ai vepron nga një rrjet i ngatërruar interesash, duke u përqendruar në pozicionimin e SHBA-ve brenda imazhit të shpejtë në ndryshim të strategjisë globale, si dhe duke kujdesur statusin dhe prestigjin e tij personal.
Të mërkurën në mbrëmje, ende nuk ishte e qartë nëse dy partitë e ekstremit të djathtë planifikonin të dilnin nga qeveria.
Përtej fjalëve të larta dhe paralajmërimeve për një katastrofë kombëtare të afërt, liderët e tyre po e gjejnë të vështirë të heqin dorë nga përfitimet e pozicioneve të tyre, përfshirë titujt e shumtë dhe plaçkitjen e thesarit shtetëror.
Ky është cinizëm rekord, madje edhe në terma të politikës izraelite në vitin 2025.
Ata nuk janë të vetmit, sigurisht.
Ciniku kryesor është vetë Netanyahu. Të mërkurën, për një orë e gjysmë, ai mendoi të frynte një krizë të minutës së fundit me Hamasin rreth interpretimit të një pranieje izraelite përgjatë rrugës Filadelfia.
Kjo nuk do të ndryshojë asgjë në lidhje me versionin përfundimtar të marrëveshjes, por i mundësoi kryeministrit të krijonte, për një moment, përshtypjen se ai ende insistonte fort në kërkesat e tij.
Ankthet që kjo shkaktoi te familjarët e pengjeve, natyrisht, nuk e shqetësuan në asnjë mënyrë.
Marrëveshja për pengjet do të fillojë të zbatohet, më të mundshmen, javën e ardhshme.
Të dyja palët kanë një interes për të ruajtur armëpushimin për gjashtë javë dhe për të përfunduar çlirimin e 33 pengjeve në këmbim të mbi 1 mijë 200 të burgosurve palestinezë.
Testi i vërtetë do të vijë me fazën e dytë. Ajo përfshin çlirimin e grupit të dytë të pengjeve izraelite, të gjallë dhe të vdekur, pas përfundimit të tërheqjes së Izraelit nga Rripi i Gazës.
Trump dukej i sigurt në veten e tij, por do të jetë një mision i vështirë dhe plot tensione.
Në të njëjtën kohë, karakteristikat e marrëveshjes së re do të bëhen më të qarta, duke përfshirë pyetje si nëse Rripi i Gazës do të rindërtohet, cilat shtete do të mobilizohen dhe financojnë këtë dhe nëse ka një mundësi për një zgjidhje të përgjithshme që përfshin një qeveri alternative që do të heqë terroristët nga qeverisja e Rripit të Gazës./ “Haaretz”