Fushata zgjedhore e shpejtë në Francë ka përfunduar dhe megjithë thirrjet e fundit për të mos mbështetur të djathtën ekstreme, votuesit duken të gatshëm t’i japin partisë Rally National një fitore historike në zgjedhjet parlamentare.
Kryeministri Gabriel Attal paralajmëroi se kjo do të sillte “impulse urrejtjeje dhe agresioni”.
Por partia e Marine Le Pen dhe 28-vjeçarit Jordan Bardella, i cili mund të jetë kryeministri i ardhshëm, e ka çimentuar epërsinë e saj në sondazhe.
Tubimi Kombëtar ka shmangur një sërë akuzash për racizëm, duke përfshirë anëtarë të partisë po aq sa mbështetës. Pyetja e madhe tani është nëse mund të fitojë një shumicë absolute në dy raunde gjatë dy të dielave të ardhshme.
Ata kanë një shans të madh, pasi zgjedhjet evropiane të 9 qershorit e kthyen pjesën më të madhe të hartës elektorale të Francës në blu të errët. Ky ishte momenti kur Emmanuel Macron zgjodhi të thërrasë zgjedhje të përgjithshme në vetëm tre javë.
Rally Kombëtare (RN) po përgatitet për një natë të madhe të dielën, me një sondazh të opinionit disa orë përpara përfundimit të fushatës duke treguar mbështetje në 36.5%.
Kandidatët e saj shpresojnë të fitojnë dhjetëra vende në Asamblenë Kombëtare, me më shumë se 50% të votave. Por shumica e vendeve do të vendosen në balotazhin e 7 korrikut, midis dy, tre apo edhe katër kandidatëve.
Pra, sondazhet e opinionit nuk e tregojnë të gjithë historinë dhe një aleancë e majtë e organizuar me ngut, Fronti i Ri Popullor, gjithashtu i ka sytë te fitorja, vetëm disa pikë prapa RN me 29%.
Aleanca e Ansamblit, e udhëhequr nga Gabriel Attal, qëndron në vendin e tretë me 20.5%, sipas sondazhit të Ifop. Ai argumenton se të dy blloqet e tjera kryesore janë ekstreme.
Asnjë zonë e Francës kontinentale nuk e mbështeti Tubimin Kombëtar në votat evropiane më shumë se L’Aisne, një departament rural në veri me pak më shumë se 50% mbështetje.
Presidenti Macron ka premtuar se nuk do të shkojë askund derisa të përfundojë mandati i tij në 2027 dhe është detyra e tij të emërojë kryeministrin e ardhshëm pas raundit të dytë të këtyre zgjedhjeve më 7 korrik.
Jordan Bardella, posterët e fushatës së të cilit kanë të shkruar “kryeministër” nën emrin e tij, këmbëngul se nuk do të kënaqet me më pak se një shumicë absolute.
Kjo e lë të hapur pyetjen se kë do të zgjedhë Macron nëse RN dështon. “Nuk ka kuptim që Emmanuel Macron të emërojë një kryeministër që askush nuk do ta dëshironte,” thotë eksperti kushtetues Prof Dominique Rousseau. Por nëse nuk ka shumicë absolute, ai thotë se presidenti ka vend për të manovruar.
Zakonisht do të vinte nga partia më e madhe, por nëse ata refuzonin, ai mund të kërkonte një figurë konsensusi në vend të kësaj, i cili mund të bashkonte atë që mbetet nga qendra e djathtë dhe qendra e majtë.
Tani për tani, është Jordan Bardella ai që po bën të gjitha drejtimet, duke njoftuar gjatë një debati televiziv dy net më parë se ka një lloj “qeveri të unitetit kombëtar” në pritje.
Mund të mos tingëllojë bindëse dhe perspektiva e ndarjes së pushtetit – ose “bashkëjetesës” – me Presidentin Macron tingëllon si tre vite shumë të vështira në politikën franceze.
Intensiteti i kësaj fushate zgjedhore dhe rëndësia e saj, e kanë shtyrë ministrin e Brendshëm Gérald Darmanin të paralajmërojë për rrezikun që “ultra e majta dhe ultra e djathta” mund të përpiqen të mbjellin kaos pas të dy raundeve të zgjedhjeve. Ai u ka bërë thirrje prefektëve vendorë që të tregojnë vigjilencë.
/a.r