Si rrallë herë, kryeprokurorja belge Ann Fransen ka dhënë një intervistë mediatike. “DeMorgen” i ka bërë asaj një intervistë profil, duke treguar se si kjo grua e hekurt po godet krimin e organizuar jo vetëm në Belgjikë, por dhe vende të tjera, përfshirë Shqipërinë. Fransen pak kohë më parë madje ishte dhe në Tiranë ku u takua me Altin Dumanin. Në intervistë ajo përmend shqiptarët dhe ndalet te “SkyEcc”.
Pjesë nga shkrimi
Për shtatëmbëdhjetë vjet ajo trajtoi dosjet më serioze të terrorit. Që nga viti i kaluar, Ann Fransen ka qenë gruaja e parë në krye të zyrës së prokurorit publik federal.
Bashkëpunimi me vendet e huaja është një nga prioritetet e saj. Në mars, gjykata më e lartë e Emirateve dha dritën jeshile për ekstradimin e Nordin El Hajjioui, 38 vjeç, i njohur si ‘Fat Nordin van de Dam’. Këtë muaj, bosi i drogës në Antwerp, Othman El Ballouti u arrestua gjithashtu në Dubai, një tjetër objektiv me vlerë të lartë.
“Ne kemi pasur një traktat ekstradimi që nga viti 2021, por tani po fokusohemi më shumë në kontaktet e drejtpërdrejta me zyrën e prokurorit publik federal”, thotë Fransen. “Kjo shpërblehet. Mund të durosh sa të duash, nëse nuk i njeh njerëzit bëhet më e vështirë”, shton ajo.
Ajo u mësua të luftonte krimin që në moshë të re. Ann Fransen është vajza e Herman Fransen, komandantit të fundit të xhandarmërisë dhe, pas reformës policore në fund të viteve 1990, komisarit të parë të përgjithshëm të policisë federale belge.
Babai i tij, gjyshi i saj, ishte komandant brigade në Wolvertem. “Ishte ëndrra ime të bëhesha oficerja e parë femër e xhandarmërisë”, thotë Fransen. “Kur isha 18 vjeç, mora provimin pranues në shkollën ushtarake, por u refuzova nga ana mjekësore”.
Ajo studioi drejtësi dhe pas një periudhe të shkurtër si juriste, Fransen filloi karrierën e saj si magjistrate në prokurorinë publike të Brukselit.
-Buja e parë në media ishte pushimi i hetimeve për Bandën e Nivelles. Megjithatë, kjo bandë ishte një prioritet kryesor në raportin vjetor 2023.
Ajo dosje është një prioritet kryesor, por kur u bëra prokuror federal, doli që gjyqtari hetues dhe drejtori i dosjes nuk shihnin më asnjë veprim hetimor të mundshëm për ne. Vendimi ishte marrë tashmë përpara se të emërohesha, por e ndjeva se ishte detyra ime që t’ua dërgoja vetë atë mesazh viktimave. Unë mendoj se të gjithë e panë atëherë se sa të vështirë e pata këtë. Do të kishim dashur ta shihnim ndryshe.
-Atëherë si mund të riaktivizohet dosja Gang?
Një bakshish i artë, ose dikush që ndjen keqardhje në shtratin e vdekjes dhe mund të thotë diçka. Nuk ka rëndësi nëse është një dëshmitar okular, një autor apo dikush që ishte i përfshirë vetë. Informacionet e rëndësishme dhe relevante janë ende të mirëseardhura.
-A po shesin bosët e drogës Emiratet për Turqinë?
Ekziston dyshimi për një efekt shtrati uji: nëse trajtoni një fenomen kriminal, ai do të lëvizë. Ashtu si trafiku i drogës, i cili nuk do të ndalet nëse kemi kontrollin e porteve kryesore. Pastaj kalon në portet më të vogla.
Në luftën kundër mafies së kokainës, muajt e fundit jemi fokusuar fuqishëm në rikuperimin e aseteve kriminale. Fitimet nga trafiku i drogës shpesh zhduken jashtë vendit: në Marok, Shqipëri, Emirate. Çdo vend ka ligje të ndryshme. Në Marok, konfiskimi ishte i mundur vetëm në rast të një dënimi për financim të terrorizmit ose pastrim parash. Mësuam se është më mirë të strukturojmë ndryshe hetimet tona për importin dhe eksportin e drogës, për shembull duke shtuar sistematikisht një komponent për pastrimin e parave.
Ne jemi një hap më tej me shqiptarët. Krimi i organizuar shqiptar vazhdon të fitojë terren. Kjo u duk nga thyerja e shërbimit të koduar të mesazheve në “Sky ECC”. Hetuesit hasën në raporte tronditëse, të cilat tregonin se bandat nuk i shmangen dhunës ekstreme.
Tani po shkojmë pas parave. Së bashku me drejtësinë shqiptare, ne po hartojmë një kuadër për sekuestrimin e përfitimeve nga aktivitetet kriminale. Ne duam të arrijmë këtë edhe në Emirate. Ne duhet jo vetëm të sigurojmë që ata të dorëzojnë pasuritë me vlerë të lartë, por edhe që ne të mund të rikuperojmë asetet e tyre të paligjshme.
-Por kjo nuk ka ndodhur kurrë deri më tani.
Jo në Emiratet, por në Marok, sapo është marrë një vendim me një urdhër konfiskimi. Ne kemi pasur suksese edhe në Shqipëri.
Jo vetëm që ka dhurata të huaja, por në tavolinën e saj ka edhe një kavanoz qelqi me kokrra sheqeri. Fransen u bë gjyshja e nipit të saj të parë, Arthurit, në tetor. “Për fat të keq, nuk e shoh shumë atë,” thotë ajo. Herë pas here më shkon në mendje: nëse vazhdoj të bëj këtë punë, ai djalë së shpejti do të jetë 10 vjeç dhe do të më ketë marrë malli për të gjitha.
-Ju jeni gruaja e parë në krye të zyrës së prokurorit federal. A i kushtoni rëndësi kësaj?
Unë mendoj se ky është një sinjal. Gratë tashmë kanë ardhur tek unë, nga administrata te magjistraturat, për të thënë se sa të lumtura janë me emërimin tim. Një avokate më tha gjatë vlerësimit të saj se i dhashë kurajo. Ajo ishte aq shpesh në telashe me kujdesin e fëmijëve të saj, saqë kishte dyshime për performancën e saj. Por e pranoj: e mora vendimin tim në një moment kur fëmijët e mi ishin jashtë shtëpisë.
-Paraardhësi juaj, Frédéric Van Leeuwe, nuk mund të shfaqej askund, madje as në opera, pa siguri. A është kështu edhe për ju?
Gjatë periudhës së sulmeve, Frédéric ishte shumë i ekspozuar. Ai madje u shfaq në video propagandistike të IS. Sot situata është ndryshe. Aktualisht nuk ka asnjë kërcënim konkret që do të më bënte të kem nevojë për siguri. Gjyqtari hetues, Philippe Van Linthout kohët e fundit dha alarmin me të drejtë. Krimi i organizuar ka evoluar në atë masë sa gazetarët, gjyqtarët dhe të tjerët po bëhen gjithnjë e më shumë objekt kërcënimesh. Kemi ende rrugë për të bërë në atë zonë. Mungon edhe mbështetja psikosociale për magjistratët.
-Ju trajtoni rastet më të rënda të vrasjeve, por nuk mund të telefononi një psikolog?
Ai domen është praktikisht bosh. Ndërkohë që kemi të bëjmë me dosje rrëqethëse. Nuk do ta fsheh faktin që kjo punë ndonjëherë përfshin lot. /Përshtatur nga “DeMorgen”