Ishte diku në fillim të viteve ’80 kur një djalë nga Filadelfia, SHBA mori një dhuratë që do të shënonte jetën e tij të mëvonshme. Dhurata ishte një bagetë dirigjenti (shkopi i hollë i dirigjentit) dhe djali i vogël që nga momenti që e mbajti në duar ëndërroi të bëhej dirigjent. Ai nuk ishte askush tjetër veçse aktori i famshëm Bradley Cooper. Kjo ëndërr e tij e fëmijërisë, të cilën ai nuk e harroi kurrë, u bë realitet përmes filmit të shumëpërfolur “The Maestro”.
Ai mund të ketë arritur të shquhet si një nga emrat më të kërkuar në Hollywood, të jetë votuar si mashkulli më seksi në botë, të ketë bërë një martesë me një nga femrat më të bukura në botë, Irina Shayk, e cila nuk zgjati shumë por u dhuroi atyre veç një vajzë të adhurueshme, flaka e maestros, megjithatë, nuk pushoi së djeguri në shpirtin e aktorit tashmë 48-vjeçar. Në fund të fundit, si mund t’i harronte të gjitha ato skena të fëmijërisë në të cilat pretendonte të drejtonte orkestrën e tij të padukshme?
Adhurimi për podiumin është shprehur edhe në vitet studentore. Kur një profesor nga universiteti u kërkoi studentëve të tij të luanin një moment të rëndësishëm nga jeta e tyre personale, ai mori bagetën e tij dhe u shndërrua në një dirigjent orkestre, ndërsa zgjodhi pikërisht të njëjtën temë për një seminar që iu caktua më vonë.
Megjithatë, u desh të kalonin disa dekada derisa erdhi momenti që ai ta bënte realitet. Këtë “dhuratë” të madhe ia ka borxh kryesisht regjisorit Steven Spielberg. Ishte ai që iu afrua, në radhë të parë, duke i dërguar një skenar për jetën e dirigjentit të madh amerikan Leonard Bernstein, duke i propozuar që të merrte rolin kryesor. U desh vetëm një lexim i parë dhe disa orë për të thënë “po” dhe për të nënshkruar kontratën e bashkëpunimit me regjisorin e shumëçmuar amerikan. “Brenda një ore e një çerek filluam një breshëri mesazhesh duke ndarë mendimet tona”, kujton aktori.
Spielberg kishte në duart e tij një version të parë të skenarit, i cili mbante firmën e fituesit të Oskarit, Josh Singer. Në vitin 2008, ai u afrua nga producentët Fred Berner dhe Amy Durning, të cilët kishin gjithashtu idenë origjinale për të bërë një film për jetën e trazuar të Bernstein. Ky skenar origjinal fillimisht iu dërgua Martin Scorsese , i cili përfundimisht mori rolin e producentit të filmit, duke ia dorëzuar frenat e regjisë Steven Spielberg.
Por fati kishte plane të tjera… Spielberg nuk mundi ta ndërmerrte këtë sipërmarrje regjisoriale ambicioze, për shkak të angazhimeve, ndaj u hap rruga për Bradley Cooper, i cili, duke përdorur gjithë guximin, i kërkoi ta zëvendësonte. “Historia e Bernsteinit më detyroi të jem i patrembur, sepse ai ashtu ishte. Kjo ishte dhurata më e madhe që më ofroi Lenny”, do të rrëfejë ai vetë më vonë.
Ishte periudha kur ai sapo kishte bërë debutimin e tij regjisorial me filmin “A star is born” ku luajti edhe përkrah Lady Gaga-s. Meqenëse filmi nuk ishte shfaqur ende në kinema, Cooper e ftoi Spielberg në një shfaqje private në mënyrë që të krijonte një imazh të aftësive të tij regjisoriale përpara se të vendoste nëse do t’i besonte atij bixhozin e madh të “Maestro”. Në vetëm njëzet minuta shfaqje, ai u bind: “Kur Cooper më tregoi një version të parë të filmit, nuk e kisha të vështirë të dalloja besimin e tij si regjisor”, tregon ai, duke rrëfyer megjithatë se përderisa shikonte pjesën tjetër të filmit, të mos pendohej për zgjedhjen e tij.
Skenari i fortë dhe gjetja e një bashkë-ylli
Pasi kishte siguruar tashmë rolin e regjisorit, Bradley Cooper iu përkushtua përsosjes së skenarit. Ai i sugjeroi Josh Singer që ta rishkruanin së bashku. “Të shkruash me të ishte magjepsëse,” thotë Singer, të cilit i bëri përshtypje kërkimi i thellë i Cooper në jetën e Bernstein dhe mënyrat joortodokse që ai përdori për ta bërë më të fortë skenarin. Njëri prej tyre ishte t’ua lexonte me zë miqve të tyre.
Sfida tjetër e madhe e Bradley Cooper ishte gjetja e aktores për të luajtur Felicia Monteallegre, gruaja e Bernstein, një rol jashtëzakonisht i rëndësishëm dhe i vështirë, po aq thelbësor sa roli kryesor. Mendja e tij shkoi menjëherë te Carey Mulligan të cilën e njihte nga prania e saj e shkëlqyer teatrale. Ishte një mundësi e shkëlqyer për të dhe një sfidë në të njëjtën kohë: “Bradley ka qenë gjithmonë mbështetës për punën time teatrore, por roli i Felicia ishte kaq i madh. Ai ishte magjepsës dhe dukej aq i afërt me disa nga rolet më të mira që kam pasur fatin të luaj në teatër”, thotë ajo.
Për të hyrë në lëkurën e rolit, ai udhëtoi për në Hilki, vendi ku gruaja e Bernstein jetoi vitet e fëmijërisë, u takua me të afërmit e saj dhe zbuloi shumë fakte për jetën dhe personalitetin e saj. Dhe familja e Bernstein, megjithatë, e mbështeti krijimin e filmit me të gjitha forcat. Tre fëmijët e çiftit hapën zemrat e tyre dhe ndanë me regjisorët aspekte të panjohura të personalitetit të prindërve të tyre dhe të jetës së bashku: “E vetmja gjë që duhej të bënin ishte të na jepnin të drejtën për të përdorur muzikën, por ngaqë më besonin mua, hapën zemrat e tyre për ne. Kjo ishte arsyeja e vetme që filmi ndihet kaq autentik”, shpjegon Bradley Cooper.
Megjithatë, në të njëjtën kohë, ai paralajmëron audiencën se qëllimi i tij kryesor nuk ishte të ndalej te orientimi seksual i Bernstein, por të fokusohej në marrëdhënien komplekse dhe jashtëzakonisht të fuqishme me gruan e tij, një marrëdhënie që shënoi në mënyrë të pashlyeshme jetën dhe karrierën e tij: “Doja t’ua kushtoj filmin atyre, pra si mund t’i shërbej të vërtetës së jetës së Bernstein pa hequr dorë nga marrëdhënia e tyre? Seksualiteti i rrjedhshëm i Lenny mund të hulumtohet në thellësi në një film tjetër. Doja të bëja një film për të dy, sepse sinqerisht ndjeja se lidhja e tyre kondensonte gjithçka. Si është të jesh si këta njerëz në këto momente të veçanta? Si është të jesh në këtë strukturë familjare, por në të njëjtën kohë të dish të gjitha këto të vërteta për personin tjetër?”, shpjegon ai.
Megjithatë, siç shihet edhe nga vlerësimet shumë të mira që filmi ka marrë deri më tani nga shtypi ndërkombëtar, Bradley Cooper arriti të fitojë këtë bast të madh artistik, duke kënaqur, njëkohësisht, dëshirën e tij të zjarrtë për të qenë në pontonin e maestros./Protothema.al- Liberale.al
